جوان آنلاین: کارشناس انرژی، معتقد است دولت سیزدهم اقدامات مناسبی در حوزه جذب سرمایه خارجی انجام داد. بنابراین، دست روی دست نگذاشتیم که تحریم‌ها ما را فلج کنند. تکمیل ۱۳۲ طرح نیمه‌تمام در دولت سیزدهم در حوزه انرژی و همچنین شروع و عقد قرارداد جدید برای ۵۰ ابرپروژه حوزه نفت و گاز در سرتاسر زنجیره ارزش صنعت نفت و گاز از جمله اقدامات مثبتی است که طی سه سال گذشته شاهد بودیم.
صادق مهرجو، در خصوص لزوم جذب سرمایه برای انجام پروژه‌های صنایع نفت و گاز به «جوان» می‌گوید: ما در بخش بالادست صنعت نفت ۷۰ درصد اقلام را بومی‌سازی کرده‌ایم و خودمان تولید می‌کنیم، ۳۰ درصد اقلام خارجی هستند و باید خارج از کشور تهیه شوند. توان تولیدکنندگان تجهیزات نفت و گاز طی سه الی چهار دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته است.
وی ادامه می‌دهد: یکی از موضوعات اصلی کشور مسئله جذب سرمایه در صنایع نفت و گاز است. این صنایع ذاتاً سرمایه بر هستند. به نحوی که برای احداث یک واحد کوچک ۳۰ هزار بشکه‌ای با ۱۰ حلقه چاه نیاز به سرمایه ۵۰۰ میلیون دلاری داریم. اگر بخواهیم این سرمایه را به ریال تبدیل کنیم، عدد بسیار بزرگی است.
این کارشناس انرژی، توضیح می‌دهد: در سال ۱۴۰۳، متوسط تولید ۳ میلیون و ۴۵۰ هزار بشکه بوده است. بر اساس برنامه هفتم توسعه هدف‌گذاری کرده‌ایم که تولید را به ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه و تولید پایدار ۴ میلیون و ۲۵۰ هزار بشکه برسانیم. توسعه بیش از ۷۰۰ الی ۸۰۰ هزار بشکه‌ای نیاز به سرمایه هنگفتی بین ۲۵ تا ۳۰ میلیارد دلار دارد.
مهرجو می‌گوید: علاوه بر مواردی که در بالا به آن اشاره شد؛ به منظور نگهداشت سطح تولید فعلی نیز نیاز به سرمایه داریم. حدود ۲ الی ۳ میلیارد دلار نیز لازم است که در زمینه کار‌های توسعه‌ای هزینه کنیم. حفاری چاه‌های جدید، ترمیم چاه‌های از دست رفته و تعمیر چاه‌هایی که با مشکل مواجه شده‌اند، از جمله کار‌هایی است که باید
انجام شود.
وی ادامه می‌دهد: جذب سرمایه ۳۰ میلیارد دلاری دفعتاً اتفاق نمی‌افتد و در این مدت زمان باید نگهداشت تولید را هم داشته باشیم. در این بازه زمانی باید ۵ تا ۳ میلیارد یعنی ۱۵ میلیارد سرمایه‌گذاری داشته باشیم. بنابراین، برای رسیدن به سطح تولید ۴ میلیون و ۵۰۰هزار بشکه‌ای نیاز به سرمایه ۴۵ میلیارد دلاری داریم.
این کارشناس انرژی توضیح می‌دهد: واضح است که سرمایه موردنیاز برای انجام پروژه‌ها در حوزه انرژی در داخل کشور وجود ندارد. اگر روزانه یک‌میلیون و ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار بشکه نفت بفروشیم، چیزی حدود ۳۵ میلیارد دلار عایدی خواهیم داشت. درآمد سالیانه کشور در حوزه فروش محصولات پتروشیمیایی را هم باید به این رقم اضافه کنیم. از آنجایی‌که ما کشوری رو به توسعه هستیم و نمی‌توانیم تمام درآمد خود را از محل فروش نفت به توسعه صنایع نفت و گاز اختصاص دهیم به جذب سرمایه خارجی
نیاز داریم.
مهرجو می‌گوید: در دولت سیزدهم به درستی جذب سرمایه در دستور کار قرار گرفت. به منظور جذب سرمایه‌های خارجی باید مدل‌هایی را ارائه می‌دادیم و جذابیت‌هایی ایجاد می‌کردیم. هزینه تولید هر بشکه نفت خام در کشور ما نسبت به دیگر کشور‌ها بسیار پایین‌تر است و این موضوع خودش یک عامل جذابیت است. با توجه به تحریم‌هایی که علیه کشورمان اعمال شده است، به پیمان‌های منطقه‌ای
رو آوردیم.
وی ادامه می‌دهد: رفتن به سمت روسیه که از سرامدان حوزه انرژی است و چین که از جمله بهترین پیمانکاران بالادستی صنعت نفت، پالایش و پتروشیمی است، در دستور کار قرار داشت. به توسعه همکاری‌ها با سازمان‌های بریکس، شانگ‌های و... پرداختیم تا جذب سرمایه‌گذاری داشته باشیم و تحریم‌ها را بی‌اثر کنیم.
این کارشناس انرژی توضیح می‌دهد: دولت سیزدهم اقدامات مناسبی در حوزه جذب سرمایه خارجی انجام داد. بنابراین، دست روی دست نگذاشتیم که تحریم‌ها ما را فلج کنند. تکمیل ۱۳۲ طرح نیمه‌تمام در دولت سیزدهم در حوزه انرژی و همچنین شروع و عقد قرارداد جدید برای ۵۰ ابرپروژه حوزه نفت و گاز در سرتاسر زنجیره ارزش صنعت نفت و گاز از جمله اقدامات مثبتی است که طی سه سال گذشته شاهد بودیم.
